Hyperthyroïdie is de term die gebruikt wordt om aan te duiden dat iemand te veel schildklierhormoon heeft. Hyperthyroïdie kan veroorzaakt worden door een auto-immuunaandoening waarbij er antilichamen geproduceerd worden die de schildklier stimuleren. Ook kan het zijn dat de schildklier één of meerdere nodules bevat die geheel onafhankelijk te veel schildklierhormoon produceren. Hyperthyroïdie kan ook het gevolg zijn van sommige geneesmiddelen of van een ontsteking van de schildklier. Er bestaan nog andere minder frequente oorzaken van een te snel werkende schildklier.
De behandeling van hyperthyroïdie hangt mede af van de onderliggende oorzaak. Hyperthyroïdie kan behandeld worden met medicatie, door de toediening van radio-actief jodium of door de heelkundige verwijdering van de schildklier (thyroïdectomie).
De ziekte van Graves-Basedow is een auto-immune aandoening waarbij het immuunsysteem antilichamen aanmaakt die de schildklier stimuleren waardoor er hyperthyroïdie optreedt.
Deze patiënten hebben last van hartkloppingen, bevende handen, zweten en gewichtsverlies. Ze kunnen erg nerveus zijn en hebben soms last van diarree. De ziekte van Graves-Basedow kan soms ook aanleiding geven tot uitpuilende ogen (exoftalmie).
Er bestaan verschillende behandelmethoden voor deze aandoening.
Een toxische multnodulaire krop is een vergrote schildklier met meerdere nodules die hyperactief is en op die manier zorgt voor een teveel aan schildklierhormoon.
Deze aandoening wordt ook wel de ziekte van Plummer genoemd en komt vaker voor bij oudere mensen.
Deze aandoening kan op verschillende manieren worden behandeld: medicatie, radioactief jodium of heelkunde.
Een andere oorzaak voor een te snel werkende schildklier is het toxisch adenoom.
Het betreft een nodule in de schildklier die op eigen houtje schildklierhormoon aanmaakt.
Een elegante oplossing in een dergelijk geval is een behandeling met radioactief jodium.